Maar op het moment dat hij oprees, klampte Psyche zich terstond met beide handen aan zijn rechterbeen vast. Als beklagenswaardig aanhangsel op zijn vlucht omhoog bungelde zijn reisgenote in de lucht tussen de wolken achter hem aan, totdat zij zich uiteindelijk uitgeput op de grond liet vallen.
Maar haar goddelijke minnaar liet haar daar niet alleen liggen. Hij vloog naar een cipres dichtbij en sprak haar vanuit de hoge top hevig ontdaan toe: ‘Och naïeve Psyche! Ik negeerde de geboden van mijn moeder Venus. Op haar bevel moest jij smachten van verlangen naar de meest lage ellendeling op aarde en vastgeketend worden in een minderwaardig huwelijk. In plaats daarvan vloog ik zelf naar je toe en heb je bemind. Ik deed het zomaar zonder nadenken, ik weet het. Ik, de beroemde boogschutter, heb mezelf met mijn eigen pijl geraakt en jou tot mijn vrouw gemaakt, om daarmee in jouw ogen tot monster te worden en mijn hoofd met ijzer te laten afhakken - mijn hoofd met deze ogen die jou aanbidden. Daar moest je voortdurend voor op je hoede zijn, ik heb het je keer op keer gezegd, ik heb je steeds weer met de beste bedoelingen gewaarschuwd. Die uitstekende raadgeefsters van jou zullen zeer binnenkort voor hun verderfelijke advies boeten. Jou straf ik slechts met mijn vertrek.’ Met deze laatste woorden snelde hij op zijn vleugels de lucht in.